“Ya?amak için aya?a kalkmam??ken, yazmak için oturmak nas?l da beyhudedir.”
-Henry David Thoreau-
Nietzsche’nin Kara Orman’da yürürken göz çukurlar?na dolan mutluluk gözya?lar?, Rimbaud’nun tahta aya??yla aç?laca?? çöllere dair kurdu?u dü?, yasakl? Rousseau’nun Alpler’deki ad?mlar?, Thoreau’nun Walden’daki gezintisi, Nerval’in dar sokaklardaki aylakl??? ve daha niceleri... Aylaklar, göçebeler, sürgünler, hac?lar, kaçaklar, seyyahlar, münzeviler ve mülteciler yürüyorlar. Peki yürümek sadece evle i? aras?nda gidip gelmek, bir yerlere yeti?mek ve ko?u?turmak de?il de evrenle özel bir ritim, akort ya da hafifleme içinde bulu?mak olabilir mi? Yeryüzüyle hemhal olup kendimizi ba?kala?maya açarak yürüyebilir miyiz?
Yürümek iki mesafe aras?nda gidip gelmek de?il yarat?c? bir eylemdir. Hem kendi yaln?zl???m?za çekildi?imiz hem de toplum olarak bizi dönü?türecek bir aya?a kalk??t?r. ?ki büklüm vücudun kar??s?nda dikilmeye çal??an, att??? her ad?mda yeryüzünün gerçek bir parças? oldu?unu fark eden Homo Viator’un eylemidir. Çünkü Yürüyen ?nsan kendi üzerine çöken kayg?, haset ve korku yumaklar?n? çözer, varl???n? yeryüzünün ebediyen yeni olan kalbine dü?ümler. Yürüyoruz, i?te bu dü?ümü atmak için.
(Tan?t?m Bülteninden)
Author: Frederic Gros
Publisher: Kolektif Kitap
ISBN 9786055029647
Dimensions: 0
